Radiostacja

W latach 1920-1921 Ministerstwie Poczt i Telegrafów skrystalizowała się koncepcja budowy czterech radiostacji umożliwiających wymianę informacji w granicach kraju, z najbliższą zagranicą oraz międzykontynentalnie, zwłaszcza ze Stanami Zjednoczonymi. Ponieważ w tym czasie Towarzystwo „Radio Corporation of America” wznosiło na wyspie Long Island potężna centralę radiotelegraficzną, mającą za zadanie nadawać sygnał do państw Europy, Ameryki Południowej i krajów leżących za Pacyfikiem, minister poczt i telegrafów Władysław Stesłowicz zawarł z Amerykanami umowę na zakup licencji wykorzystanie tej nowoczesnej techniki. Ustalenia zobowiązały obydwie strony do podziału kompetencji czynności w trakcie projektowania i montażu instalacji. Budowa takiej transatlantyckiej radiostacji miała spełniać w zamyśle kilka celów. Najistotniejszym był wspomniany wyżej cel polityczno-pragmatyczny; ściśle związany z zapewnieniem Polsce stałej komunikacji międzykontynentalnej, pokazywać miał ponadto Światu fakt powrotu Polski na mapy do światowej polityki, promować ją niej w świadomości obcokrajowców. Wzniesienie radiostacji o zasięgu międzykontynentalnym umożliwić miało też kontakt wielomilionowej Polonii z Ojczyzną. Realizacja projektu miała również cel prestiżowy – danie dowodu na to, że dźwigająca się na nogi Rzeczpospolita jest w stanie dokonać poważnej inwestycji z potężnym nakładem finansowym i surowcowym, tym samym lokując się w ścisłej światowej czołówce.